(VIII) 26 letni sportowiec z sarkoidozą płuc, z zapaleniem osierdzia, z podejrzeniem sarkoidozy serca Justyna Błaut-Jurkowska MD, Lidia Tomkiewicz-Pająk MD, PhD, Izabela Karch MD, Joanna Łuszczak MD, Mariusz Urban MD, Aleksandra Lenart MD, Prof. Jacek Musiał, Prof. Maria Olszowska, Prof. Piotr Podolec

 

KOMENTARZE

EKSPERT: Paweł Rubiś MD, PhD, cardiologist
Afiliacja: Department of Cardiac and Vascular Diseases, John Paul II Hospital, Krakow, Poland
KOMENTARZ
Należy podjąć próbę ustalenia przyczyny kardiomiopatii. Nie można wykluczyć uszkodzenia toksycznego mięśnia sercowego w przebiegu chemioterapii. Możliwa jest także kardiomiopatia tachyarytmiczna. W pierwszej kolejności celowe wydaje się wykonanie MRI serca przed decyzją o ewentualnej biopsji endomiokardialnej (w przypadku amyloidozy wynik biopsji bywa ujemny). Zalecana jest konsultacja hematologiczna i określenie wskazań do kolejnego cyklu chemioterapii. Amyloidoza mięśnia sercowego wiąże się z niekorzystnym rokowaniem, w omówionym przypadku obserwowana poprawa kurczliwości lewej komory przemawia przeciwko tej jednostce chorobowej. W kwestii farmakoterapii rozważyć należy zamianę spironolaktonu na inhibitor konwertazy angiotensyny.

EKSPERT: Assoc. Prof. Barbara Małecka MD, PhD, cardiologist
Afiliacja: Department of Electrocardiology, John Paul II Hospital, Krakow, Poland
KOMENTARZ
Wobec nieznanego czasu trwania AFl istnieje duże prawdopodobieństwo kardiomiopatii tachyarytmicznej. Zalecane jest wykonanie rejestracji Ekg metodą Holtera z oceną rytmu dobowego i występowania epizodów AFl. W omawianym przypadku klinicznym należy dążyć do poprawy kontroli rytmu zatokowego (pożądana częstość spoczynkowa ok. 60/min). Celowa wydaje się optymalizacja farmakoterapii: zmiana beta-adrenolityku (w tym ewentualnie sotalol z odstawieniem amiodaronu – z uwagi na jego możliwe działania uboczne), rozważenie zastosowania iwabradyny lub digoksyny, włączenie ACE-I w miejsce furosemidu. Po modyfikacji farmakoterapii zalecana jest kontrolne badanie Holter-Ekg. W razie nawrotów AFl mimo leczenia – rozważyć ablację. W chwili obecnej nie stwierdza się wskazań do implantacji kardiowertera-defibrylatora. Pacjenta należy objąć ścisłym nadzorem kardiologicznym.

WNIOSKI

1. Zalecana jest diagnostyka różnicowa etiologii kardiomiopatii (tachyarytmiczna/ amyloidoza/ uszkodzenie toksyczne). Wskazane wykonanie badania MRI serca – rozważenie biopsji mięśnia sercowego w oparciu o wynik.
2. Zalecana konsultacja hematologiczna pod kątem wskazań do kolejnego cyklu chemioterapii.
3. Rozważenie modyfikacja farmakoterapii: dołączenie ACE-I, optymalizacja kontroli rytmu zatokowego (zmiana beta-adrenolityku/ sotalol dołączenie iwabradyna/ digoksyny).
4. W chwili obecnej brak wskazań do implantacji kardfiowertera-defibrylatora.
5. Stały nadzór kardiologiczny, szczególnie w okresie chemioterapii.

“Development of the European Network in Orphan Cardiovascular Diseases”
“Rozszerzenie Europejskiej Sieci Współpracy ds. Sierocych Chorób Kardiologicznych”

This entry was posted in Przypadki kliniczne, VIII*. Unclassified rare cardiovascular diseases. Bookmark the permalink.

Comments are closed.